به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد

میدانم،که تا آسمانی شدن راهی نیست

ونیک ،میدانم که راه آسمان باز است

میدانم آسمان را،در هایست ،به بیکران اجابت

ومرا گره هایست،نا گشوده

بغض هایست،فرو خورده

عقده ها یست،فرو خفته,

وحرفهایست،نا گفته

گر چه را ه آسمان ،بسوی دیدگانم باز است

مرا چشمانیست ،سخت بارانی  از عشق

که مرا با اشک ،پیوندیست دیرینه

مگر نه آنکه ،زلال اشک را راهیست بسوی ملکوت

ودل های شکسته را بهاییست به وسعت ،آبی آرام آسمان ها

خدایا!من مسافر وادی حیرتم

عمریست،،که مرا خوانده ایی،

دستم را گرفته ایی

مبادا رهایم کنی

خدایا !!!مرا بصیرتی بخش تا راه را بیابم،،من از انتهای شب گریزانم

مرا نیلوفرانه دریاب!!تا از مرداب وجود ،اندیشه ایی بر خیزد،برای رهایی ،برای گشودن،برای گشایش

مهربانم!بی مهربان نگاهت در ظلمت شب،

مرا روشنایی، به سوی رفتن نخواهد بود 

مرا صبوری بخش،تا با نیایش عشق،

معراج تواضع را ،به تماشا بنشینم 

من چله نشین وادی حیرتم

مرا به روشنا راهیست ،،بس دشوار

من ایرانی از نسل آن شهریار پر آوازه ام

من ایرانی از سرزمین دلیران آزاده ام

من ایرانی از دودمان‌ِ مردانِ چون کاوه ام

من ایرانی از  زادگاهِ اندیشه هایی چو فرزانه ام

من ایرانی آن پورِ پاک سیاووش

کمانگیر وهمراهِ آرش

منم آریایی،منم زاده از نسل عشق

خداوندگارم مرا خوب وزیبا سرشت

من ایرانی از جایگاهِ مردانِ چون  بابک ومازیار

من ایرانیم ،بر بلندای تاریخِ پر افتخار

من ایرانی از سرزمین ِ خروشان یک ملتم

من ایرانی از دودمان ِ مردان با همتم

مرا ،سرزمینم سپندوبه آیینِ من مهربانی ،خرد

مرا زادگاهم،سپهر وخداوندگارم خرد

من از اشک باران برایت دعا میکنم

تورا با محبت زدنیا صدا میکنم

اگر عشق من را به پرواز فرمان برد

به معراج پروانه ،گاهی  دعامیکنم

هراسم ز رفتن صبوری زکف برده است

که من با سکوتم زدردم ،ندا میکنم

من از یک خزان با اقاقی سخن گفته ام

من از بی قراری ،خدا را صدا میکنم

مرا کاش میشد ،که با قاصدک پر زنم

برای طلوعی دوباره دعا میکنم

نسیمی پر از مهربانی وزیدن گرفت

به شوق  وصالش ،جهان را فدا میکنم 

به شور نگاه پر از مهربانش

خدایا !!!خدایا!!!خدا میکنم